Dit is een test pagina

De Haagse schilder Johannes Bosboom (1817-1891) koos al vroeg in zijn loopbaan het kerkinterieur tot zijn specialiteit. Het kerkinterieur werd als zelfstandig genrein de schilderkunst in de zeventiende eeuw door befaamde kerkschilders als PieterJansz. Saenredam, Emmanuel de Witte en Gerrit Houckgeest tot grote bloei gebracht.
Nadat gedurende de achttiende eeuw de aandacht voor het genre iets verflauwd
was, waren er in de negentiende eeuw opnieuw een aantal schilders die teruggrepen
naar deze traditie en zich door de werken uit de Gouden Eeuw lieten inspireren.
Bosboom was de belangrijkste van hen.
Meer dan Saenredam die met name geïnteresseerd was in de architectuur van
kerken en zijn kerkinterieurs een sober en protestants aanzien gaf, was Bosbooms inspiratiebron
het werk van De Witte. Evenals op de schilderijen van deze laatste uit
de tweede helft van de zeventiende eeuw domineert bij Bosboom de grote, vaak gotische,
kerkruimte gevuld met grafmonumenten, epitafen en kerkmeubilair en vooral
gevuld met mensen, in de weer met uiterst verheven, maar ook juist met de meest
doodgewone bezigheden.
Bij de zeventiende eeuwse kerkschilders was het religieuze aspect nog sterk aanwezig.
In het werk van Bosboom en zijn tijdgenoten was de aandacht gericht op het
schilderachtige element, op het weergeven van sfeer en atmosfeer door middel van
licht en schaduw, en met name ook op de documentaire waarde van hun afbeeldingen,
die moesten getuigen van een herbeleving en waardering van het verleden en
het ‘vaderlandse gevoel’ moesten voeden. Bosbooms kerkinterieurs komen over als
een eerbetoon aan het verleden en zo zijn ze ook bedoeld.
Zo goed als alle negentiende eeuwse schilders oriënteerden zich in sterke mate
op de schilderkunst uit de Gouden Eeuw. De populariteit van het nationaal verleden
blijkt onder meer uit het succes van de vele schilders van historiestukken, de oprichting
van de eerste historische musea en nationale en particuliere collecties van oudheden,
de grote belangstelling voor boekuitgaven met afbeeldingen of foto’s van
oude voorwerpen en gebouwen, de aandacht voor het verleden in de literatuur, de
populariteit van historische romans en het succes van de neogotische stijl in architectuur
en beeldhouwkunst.
In de tweede helft van de negentiende eeuw werd, door de schilders van de
Haagse School onder invloed van de Franse avant-garde, een nieuwe, moderne weg
ingeslagen, vooral in kleurgebruik en penseelvoering